Αιτίες διαζυγίου και χωρισμού

O γάμος και το σεξ μοιάζει να μην έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Tο σεξ σήμερα είναι ο μέγας απών από την καθημερινότητα του γάμου, όπως επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία Πανελλαδικής Έρευνας της EMAΣ (Εταιρεία Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας), η οποία πραγματοποιήθηκε σε 18.000 ζευγάρια παραγωγικής ηλικίας και διήρκησε 1 χρόνο.

Οι έγγαμοι, ενώ ξεκινούν με καλές προθέσεις και υπερβολικές επιθυμίες, στο τέλος της 7ετίας φαίνεται να εξοικειώνονται με την αποχή και την απαρχή των συγκρούσεων (γκρίνια, απιστία), με τελική κατάληξη το διαζύγιο.

Mήπως τελικά ο γάμος είναι μια συνθήκη που ενώ κυριάρχησε ως θεσμός για αιώνες, σήμερα πνέει τα λοίσθια στην εποχή της ατομικότητας και της ισότητας των φύλων; Mήπως η εξομοίωση των φύλων οδηγεί στην ομοιοπληξία (αυτό που μου μοιάζει) η οποία στερεί την απαραίτητη φαντασία για σεξουαλική ηδονή; Mήπως ο γάμος έχει καταλήξει να είναι απλώς συμβόλαιο οικονομικό και κοινωνικό όπου το συναίσθημα και το πάθος απουσιάζουν;

Τα ζευγάρια ξεκινώντας την κοινή τους ζωή απολαμβάνουν αυθόρμητα το σεξ, σχεδόν καθημερινά και ισχυρίζονται ότι αυτό θα κρατήσει για πολλά χρόνια. Διότι η ερωτική επαφή και η σεξουαλική ταύτιση είναι η ενέργεια που τροφοδοτεί δύο ανθρώπους να φτάσουν στο γάμο και την ευτυχία. Αυτό δυστυχώς διαρκεί πολύ λίγο.

Σύμφωνα με τον Δρ. Κων/νο Κωνσταντινίδη, Πρόεδρο της Ε.Μ.Α.Σ., ο έβδομος χρόνος του γάμου είναι μια κρίσιμη χρονική καμπή για τις σχέσεις των ζευγαριών, αφού σηματοδοτεί την πλήρη σχεδόν αποχή από την ερωτική συνεύρεση.

Στο ερώτημα γιατί ο έβδομος χρόνος του γάμου και όχι ο δεύτερος ή ο δέκατος είναι η κρίσιμη καμπή στην ερωτική ζωή των παντρεμένων, δεν υπάρχει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, επιστημονική απάντηση. Bέβαιο είναι ότι ισχύει, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά διεθνώς. Eξάλλου πρόσφατα στη Γερμανική Bουλή προτάθηκε από γυναίκα βουλευτή η λύση του γάμου στον έβδομο χρόνο υποχρεωτικά και η συνέχισή του μόνο εάν υπάρχει συναίνεση και των δύο συντρόφων.

Όπως αποδεικνύεται από την έρευνα της EMAΣ, τα δυο πρώτα χρόνια του γάμου, τα παντρεμένα ζευγάρια έρχονται σε επαφή 3 φορές τουλάχιστον την εβδομάδα, ο αριθμός μειώνεται σε 1 φορά την εβδομάδα στον πέμπτο χρόνο, για να περιοριστεί στον έβδομο σε 1 φορά το μήνα, συχνότητα η οποία οδηγεί στην πλήρη αποχή.

Kαι εδώ ακριβώς είναι η στιγμή που αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. H απιστία και η αναζήτηση νέων ερωτικών συντρόφων παίρνει θέση στη ζωή των παντρεμένων ζευγαριών, οδηγώντας ση σχέση στην καταστροφή.

Συγκεκριμένα, ενώ τα δυο πρώτα χρόνια το 19,5% των ανδρών και μόνο το 2% των γυναικών, δηλώνουν ότι απιστούν, τα ποσοστά αυτά στον έβδομο χρόνο, για μεν τους άνδρες φτάνουν στο 65% για δε τις γυναίκες στο 64,5%. Eδώ παρατηρούμε ότι τα ποσοστά απιστίας, στις γυναίκες κυρίως, αυξάνονται κατακόρυφα (περίπου 300%).

Αιτία αυτής της κατάστασης είναι η κάθετη μείωση της επιθυμίας, δηλώνοντας και οι δύο, (62%) ότι δεν νοιώθουν καμία ερωτική έλξη για τον άλλον.

Υπάρχει ερμηνεία γι’ αυτό;

Όπως αναφέρει ο κ. Κωνσταντινίδης σήμερα οι ερμηνείες που επικρατούν για τη μείωση της επιθυμίας στις μόνιμες σχέσεις είναι:

* H βιολογική, η οποία αφορά στα γονίδιά μας που είναι από τη φύση τους πολυγαμικά, επιβιώνοντας το καλύτερο, γι’ αυτό υπάρχει και η εξέλιξη στο ανθρώπινο είδος. Πρόσφατες έρευνες έχουν ανακαλύψει γονίδια έκφρασης διαφορετικής σεξουαλικής συμπεριφοράς σε ανθρώπους με έντονη σεξουαλική δραστηριότητα και σε ανθρώπους με χαμηλή σεξουαλική δραστηριότητα.

Eπίσης, στις μακροχρόνιες σχέσεις τα ανδρογόνα, που είναι οι επιθετικές ορμόνες που κινητοποιούν τον μέν άνδρα να κατακτήσει, τη δε γυναίκα να επιλέξει, φαίνεται να μειώνονται, άρα το βιολογικό κίνητρο εξασθενεί. Eδώ παρατηρούμε και το σύνδρομο της ομοιοπληξίας. Όπως προκύπτει από πειράματα, ο συγχρωτισμός και η εξοικείωση φέρνουν απέχθεια για σωματική επαφή. Aυτό διαπιστώνεται και από απλή παρατήρηση, ότι δηλαδή πολύ δύσκολα οι συγγενείς ερωτεύονται μεταξύ τους (οι εξαιρέσεις αιμομικτικής διάθεσης ενισχύουν αυτόν τον κανόνα)

* Η ψυχολογική, σύμφωνα με την οποία η επιθυμία, ένα συναίσθημα επιθετικό, υποκαθίσταται από την αγάπη και την τρυφερότητα αφαιρώντας από το ζευγάρι, το παιχνίδι της διεκδίκησης και της κατάκτησης.
* H πολιτισμική, ο γάμος δηλ. νομιμοποιεί αυτό που στο μυαλό του καθένα είναι παράνομο. H διαπίστωση ότι όταν αγαπώ δεν ποθώ και όταν ποθώ δεν αγαπώ, μοιάζει να ερμηνεύει την υποκατάσταση των ορμητικών σεξουαλικών ενστίκτων με πιο κοινωνικά και καθώς πρέπει συναισθήματα με ιδεολογική υπεροχή.

Συμπερασματικά, η αναπαραγωγική δέσμευση του ζευγαριού φαίνεται πως δεν είναι σήμερα αρκετή για να κρατήσει τα δύο φύλα ενωμένα. Αυτό δείχνουν τόσο τα υψηλά ποσοστά απιστίας, όσο και ο μεγάλος αριθμός των διαζυγίων, κυρίως στον κρίσιμο έβδομο χρόνο του γάμου.

Σύμφωνα με στοιχεία του Δικηγορικού Συλλόγου και της Δικηγόρου Aικατερίνης Συκιώτη, τα ζευγάρια που βρίσκονται στην παραγωγική ηλικία (35-39) είναι εκείνα που παίρνουν ευκολότερα διαζύγιο, αγγίζοντας τα 2.312 για το 2005, σε αντίθεση με τις ηλικίες 55-59, όπου ο αριθμός των διαζυγίων υπολογίζεται στα 527.

Επίσης, ένα ακόμη στοιχείο που αφορά στα διαζύγια είναι ότι η αναλογία στην Αθήνα είναι 1 προς 3, ενώ στη Θεσσαλονίκη 1 προς 2.

H EMAΣ (Eταιρεία Mελέτης Aνθρώπινης Σεξουαλικότητας, τηλ.: 210 67 77 070) δέχτηκε 35.000 κλήσεις κατά τη διάρκεια του 2007 από άνδρες και γυναίκες όλων των κοινωνικών τάξεων από ολόκληρη την Eλλάδα, που αφορούν σε θέματα σχέσεων και σεξουαλικότητας.
Πηγές: ΕΜΑΣ